Aşık Veysel’in Hayatı ve Eserleri

Aşık Veysel Sivas’ın Şarkışla ilçesinde 25 Ekim 1894 yılında doğmuştur. 21 Mart 1973′te vefat etmiştir. Büyük bir Türk halk ozanıydı Aşık Veysel.Şarkışla ilçesinin Sivrialan köyünde çiftçi bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. 7 yaşında geçirdiği çiçek hastalığı sonucunda sol gözünü kaybeden Aşık Veysel, bir talihsizlik sonucuyla da sağ gözünü kaybetmiştir. Babası, Âşık Veysel’e oyalanması için saz almıştır.Öncelerde başka ozanların türkülerini çalmaya başlayan Aşık Veysel, 1933 yılında tanıştığı Ahmet Kutsi Tecer’in teşvik etmesiyle kendi sözlerini yazıp söylemeye başlamıştır.

Âşık geleneğinin son büyük temsilcilerindendir.Bir dönem yurdu dolaşarak Köy Enstitüleri’nde saz hocalığı yapmıştır. 1970′li yıllarda bazı müzisyenler Hümeyra, Fikret Kızılok, Esin Afşar gibi , Âşık Veysel’in deyişlerini düzenleyerek yaygınlaşmasını sağladılar. Şarkışla’da her yıl adına şenlikler yapılır.Aşık Veysel’in eserlerinde Türkçesi yalındır ve dili ustalıkla kullanmıştır. Yöntemi gösterişsiz ve nerdeyse kusursuzdur. Şiirlerinde yaşama sevinciyle hüzün, iyimserlikle umutsuzluk hep iç içeydi. Bunun yanında doğa, toplumsal olaylar, din ve siyasete ince eleştiriler yönelttiği şiirleri de vardır. Şiirleri, Deyişler, Sazımdan Sesler, Dostlar Beni Hatırlasın isimli kitaplarında bir araya getirdi. Ölümünden sonra Bütün Şiirleri adıyla eserleri tekrar yayınlandı.

Aşık Veyselin başlıca eserleri şunlardır:

- Ala Gözlü Benli Dilber
- Aşkın Beni Elden Ele Gezdirdi
- Beni Hoş Görme Gardaşım
- Bir Derd Ehli Bulsam Derdim Söylesem
- Bir Küçük Dünyam Var İçimde
- Derdimi Dökersem Derin Dereye
- Dostlar Beni Hatırlarsın
- Gönül Bir Güzeli Sevmiş
- Hepimiz Bu Yurdun Evlatlarıyız
- Kara Toprak
- Memlekete Destan Oldum
- Sen Bir Ceylan Olsan Ben De Bir Avcı
- Senlik Benlik Nedir Bırak
- Sen Olmasan
- Uzun İnce Bir Yoldayım